Ateş Ve Su

Ateş bir gün suyu görmüş yüce dağların ardında

Sevdalanmış onun deli dalgalarına.

Hırçın hırçın kayalara vuruşuna,

Yüreğindeki duruluğa

Demiş ki Su’ya; Gel sevdalım ol

Hayatıma anlam veren mucizem ol….



Su dayanamamış Ateş’in gözlerindeki sıcaklığa

“Al….” Demiş

“Yüreğim sana armağan”

Sarılmış Ateş’le Su birbirlerine

Sıkıca kopmamacasına…



Zamanla Su buhar olmaya

Ateş, kül olmaya başlamış,

Ya kendisi yok olacakmış, ya aşkı…

Baştan alınlarına yazılmış kaderi de,

Yüreğindeki kederi de

Alıp gitmiş uzak diyarlara Su



Ateş kızmış, Ateş yakmış ormanları.

Aramış Su’yu diyarlar boyu

Bir gün gelmiş Su’ya varmış yolu

Bakmış o duru gözlerine Su’yun

Biraz kırgın, biraz hırçın.



Ve o an anlamış;

Aşkın bazen gitmek olduğunu.

Ama gitmenin yitirmek olmadığını….

Ateş durmuş,susmuş sönmüş aşkıyla.



İşte o zamandan beridir ki;

Ateş Su’dan,

Su Ateş’ten kaçar olmuş…



Ateş’in yüreğini sadece Su,

Su’yun yüreğini

Sadece Ateş alır olmuş…



alıntıdır

eline sağlık. harika bi paylaşım.